Eindelijk Nederlands
2 februari 2012 - Santa Cruz, Bolivia
En dan is er alweer een week voorbij! En dan is het niet zo dat de tijd zo verschrikkelijk snel gaat, maar meer dat er gewoon ontzettend veel gebeurt!
Afgelopen vrijdag zijn er vijf kinderen, die al langere tijd hier woonden, weg gegaan. Achteraf hoorde ik dat dit nogal onverwachts en op een vreemde manier gegaan is. Het was dan ook een ingrijpend afscheid. Om tien uur verzamelden we in de grote zaal. Alle `tantes’ spraken de kinderen die vertrokken toe, wat er precies gezegd is weet ik niet. Daarna kregen alle kinderen een klein cadeautje en gingen we taart eten!
`s avonds ben ik verhuisd naar een ander huis. Voor mij geheel onverwacht omdat ik elke toespeling hierop gewoon niet begrepen had. Ineens zat ik dus in een ander huis bij een andere tante. In dit huis heb ik wel een kamer voor mijzelf, dat is wel echt fijn…. En als binnenkort de deur gerepareerd is zodat die ook dicht kan heb ik gewoon helemaal m`n eigen plekje.
Op zaterdagochtend bleek dat de tante van mijn huis het weekend weg ging. Daar zat ik dan met vijf kinderen in een huis. De regels kende ik niet want in het huis waar ik eerder woonde ging alles heel anders. Daarnaast wist ik eigenlijk ook niet precies wat ik daar deed, wat was nou de bedoeling? Had ik eerder uitgezien naar wat meer taak etc? Ik had m`n buik er nu al weer vol van.
Op zondag gingen we gelukkig wel naar de kerk! Niet met de bus maar lopend naar een kerk heel dichtbij. Koud is het vandaag he? Vroegen ze mij, koud? Hoe kom je erbij! Heerlijk zo, jammer dat het maar zo kort is.
Na de kerkdienst vielen de kinderen me bijna aan met al hun vragen, mag ik dit?, mag ik dat? Wanneer gaan we eten? Allemaal vragen die ik niet kon beantwoorden, wist ik veel wat ze met dit en dat bedoelden? Wist ik veel wanneer we gaan eten op zondag?
Uiteindelijk werd het me gewoon allemaal even te veel. Gelukkig begreep Tia Therese (waar ik eerder woonde) dat wel. Eén van de oudere kinderen uit een ander huis, die de regels wel kende, zou bij mij in huis komen.
`s Avonds kwamen Dick en Theresa hier aan. Wat een opluchting voor mij! Eindelijk Nederlands, Eindelijk kun je wat meer zeggen over hoe het gaat dan: Bien.
Op maandag was gelukkig de Tia van mijn huis weer terug, maar ja, als er weer een Tia is, wat moet ik dan doen?
Ondertussen weet ik wat meer wat ik moet doen en na drie dagen zit ik al aardig in mijn rol als Tia. Als ik het goed begrepen heb is dit mijn `job’ hier voor de komende maanden.
Verder heb ik Uno gespeeld met de kinderen. Kennen jullie dit? Ja, werd er geknikt, maar ik heb toch nog maar wat meer regels uitgelegd voor een iets georganiseerder verloop van het spel. Op het moment verhuisd het spel van het ene huis naar het andere en weer terug. De kinderen vinden het enorm leuk!
Hartelijk dank voor jullie emails en reacties!
Ik hoop volgende week weer meer te schrijven,
Ditta
Wat zal dat inderdaad een opluchting voor je zijn. Eindelijk gewoon Nederlands te kunnen praten. Ineens van alles te kunnen vragen, van wat tot nu toe onduidelijk was. We hopen dat je dat regelmatig even kunt doen. Ze wonen niet heel dichtbij toch? Misschien zijn ze wel per telefoon voor jou bereikbaar?
Enne, toen het bij jou koud was, zoals ze daar beweerden, hoe warm was het toen? ;)
Vannacht wordt het hier ongeveer -12 tot -15 of zo. Vandaag kon er volop geschaatst worden, nadat we eerst de sneeuw van het ijs hadden geveegd. Wel leuk hoor, dat we hier toch nog echt winter krijgen in februari. Onze kinderen waren niet te houden. We willen schaatsen!!! Dat dat niet meteen meeviel hadden ze van te voren niet bedacht. Tja, als je het voor het eerst doet rijd je niet zomaar weg...
Het eten had ik van te voren al klaargemaakt, zodat we lekker lang weg konden blijven.
Ik ben benieuwd wat jij allemaal voor eten op je bord krijgt en wat je daarvan lekker vind, of helemaal niet.....
Groetjes, en sterkte met Spaans leren!!!
Dat lijkt me allemaal heftig als ik het zo lees, wel fijn idd dat je een eigen kamertje hebt.
Al waren uw zonder als scharlaken, Ik zal ze maken witter als sneeuw, zo spreekt de Heere door het landschap hier.
Samuel weet niet zo goed wat hij ermee aan moet met al die sneeuw, hij staat erin en kijkt ernaar.
Verder gaat het allemaal goed hier.
Morgen gelukkig weer Zondag.
Hij Die u roept is getrouw, Die het ook doen zal.
Zijn nabijheid toegewenst en sterkte in alles.
Liefs Loes
wat een gebeurtenissen zeg! heb respect voor je hoe je het red daar van het 1e onverwachte naar t andere onverwachte vin je t nog wel steeds leuk? in ieder geval nog veel succes met alles en de hitte wij zitten hier met de mutsen op sjalen om en een dikke jas aan;) succes en als t moeilijk is weet dat wij denken aan je en je kan ook altijd naar iemand toe wie altijd naar je wil luisteren en wil helpen, de Heer hij is bij je!;) xx
wat mooi, dat je er zo eerlijk over schrijft! Knap!
We vinden het fijn om te lezen hoe het met je gaat, zo blijven we een beetje op de hoogte van je wel en wee.
Hier gaat alles zo zijn gangetje, de kinderen zijn druk met schaatsen en sneeuw. Mis je dat nou? De kou? Of vind je het wel lekker zo?
Gods zegen bidden wij je toe, voor jou persoonlijk en ook met de kinderen.
Hartelijke groet van Koen, Paula en kinders